Беларускія вайсковыя адзінкі 1939-1945 / Belarusian military units

Думаю що це часи Революції а не ВВ2. Якщо не помиляюся то на хлопцях кепки Білоруських формацій часів БНР.

 

Сумнівна фотка. Пише що там Українці з 30 СС але видно петлички Вермахну і нарукавну ленту (Курланд?) в офіцера з боку. Може це скоріше поліцейські.

 

на этом фото не СС, кстати один из присутствующих носит шорты

 

Не, гэта 1917-1920 гг. Войска БНР http://bka.forum24.ru/?1-2-0-00000001-000-0-0#005

 

Это 1-й белорусский полк, Гродно, 1919-1920гг.

 

В статье разговор идет о событиях августа 1944 года, а в то время 30-я дивизия считалась русской.
После перехода на сторону французов нескольких "восточных" подразделений этой дивизии, немецкое командование приостановило дальнейшее формирование дивизии.
Вторая попытка создания 30-й дивизия была предпринята в марте 1945 года и её именовали белорусской.
Данная фотография, быстрее всего, не имеет отношения к 30-й белорусской дивизии.

 

к русской тоже

 

На других фото с того сайта действительно видно те два Укр. полицейских полка которые перешли к Макис, но именно то фото с пушкой и шортами - просто не лезет ни в какие рамки.

 

абсолютно с тобой согласен Роман

 

Kostia!

 

Беларускі Нацыянальны Полк у Нямеччыне ў часе Другой Сусьветнай вайны

Увесну 1944 году немцы пад напорам савецкай арміі пакінулі тэрыторыю Беларусі. У гэтым часе пакідаюць сваю Бацькаўшчыну й тысячы жыхароў Беларусі, яны разам з адступаючай нямецкай арміяй накіроўваюцца на Захад. Шматлікія дарогі эвакуацыі былі ў беларусаў. Гэтая эвакуацыя праходзіла ў вялікім пасьпеху і неарганізаванасьці. Існуючыя на Беларусі падчас нямецкай акупацыі вайсковыя й маладзёжныя арганізацыі ўліліся ў агульную плынь уцекачоў. У сувязі з гэтым яны фактычна перасталі існаваць. I толькі невялікія групы моладзі з СБМ, якія змаглі ўтрымацца разам падчас эвакуацыі, былі разьмешчаныя немцамі па лягерох з мэтаю выкарыстаць іх пазьней для ваенных дзеянняў.
3 утварэньнем абароннай лініі на тэрыторыі самой Нямеччыны на ўсходзе і вядзеньнем упартых баёў з альянтамі (саюзьнікамі) на захадзе, немцы толькі мелі магчымасьць падлічыць усё тое, што яны нарабілі.
Калі ўжо пайшлі баі за тэрыторыю Нямеччыны, у Бэрліне вакол БЦР пачалі арганізоўвацца беларусы. Гэтая арганізаванасьць вылілася ў першую чаргу ў вайсковую арганізацыю Беларускага Нацыянальнага Палка, у скароце БНБ. Беларуская Цэнтральная Рада атрымлівае ад нямецкіх уладаў дазвол на арганізацыю БНП на тэрыторыі Нямеччыны. У Бэрліне у памешканьні Гаспадарчай школы, разьмяшчаецца і камандаваньне БНП і тут жа ў клясах школы маецца памешканьне для беларускіх вайскоўцаў.
3 боку нямецкіх мясцовых уладаў беларуская вайсковая арганізацыя атрымала памешканьне, а таксама харчаваньне ў выглядзе харчовых цывільных картак для кажнага, хто ўступіў у шэрагі БНП.
Гэтага было дастаткова для Штабу Беларускага войска пры БЦР, каб змабілізаваць неабходную колькасьць жаўнераў для БНП. Праз ворганы беларускага друку было абвешчана пра гэтую акцыю, і празь індывідуальныя вайсковыя пакліканьні пачалося зьбіраньне вайскоўцаў і моладзі, расьцярушаных па ўсёй Нямеччыне, у шэрагі БНП. Гэтым самым шмат хто быў уратаваны ад галоднай сьмерці й непамернай працы на акопах ува Ўсходняй Прусіі, у лягерох пры шматлікіх фабрыках прымусовае працы.
Позняй восеньню 1944 году БНП пераходзіць пад камандаваньне 30-й Беларускай Дывізіі—непасрэднае камандаваньне нямецкай вайсковай часткі Гонігсфэльда. З Бэрліну БНП накіроўваецца ў Баварыю й разьмяшчаецца ў ваколіцах гораду Вайдэну. Тут вайскоўцы БНП атрымалі поўнае забесьпячэньне й зброю. Распачаліся заняткі вайсковаю муштрой і тактыкай. У трох батальёнах БНП праходзілі заняткі паводле плянаў, складзеных нямецкім камандаваньнем.
У вёсцы Вайгэргамеры былі зарганізаваныя курсы для падахвіцэраў. Пры кажным батальёне меліся курсы для ахвіцэраў. Двух старшых ахвіцэраў накіравалі на курсы камандзераў батальёну ў Лахэн і двух ахвіцэраў—у Бэрлін на курсы камандзераў ротаў і зьвязаў.
У палку мелася тры батальёны. Кажны зь іх складаўся з 700 чалавек. У склад батальёну ўваходзілі чатыры роты стральцоў, рота цяжкіх кулямётаў і зьвяз сувязі. Апрача гэтага, пры кажнай роце быў зьвяз немцаў—гэта інструктары й адміністрацыйны пэрсанал. Усё войска была разьмешчана на тэрыторыі акругі Вайдліт.
25 Сакавіка 1945 году, у гадавіну абвешчаньня Незалежнай Беларускай Народнай Рэспублікі, у Гіршаве адбыўся парад беларускага войска. Перад трыбунай, на якой былі Прэзыдэнт БЦР, сябры ўраду, прадстаўнікі беларускае культуры й мастацтва, прадстаўнікі нямецкага камандаваньня, прайшоў Беларускі Нацыяпальны Полк. Парад трываў каля дзьвюх гадзін. Толькі тут можна было заўважыць, што войска было шмат.
Канец вайны блізіўся вельмі хутка. За кароткі час свайго йснаваньня БНП ня мог быць вывучаным да поўнай боегатоўнасьці. Дзякуючы гэтаму немцы не змаглі выставіць беларускае войска да якой-небудзь ваеннай акцыі.
Хуткі наступ амэрыканцаў на тэрыторыю, дзе разьмешчаўся БНП, вымусіў немцаў перамясьціць непадрыхтаванае войска на іншую тэрыторыю. Так быў дадзены загад БНП накіравацца ў бок гораду Зальцбургу. Там была вялікая канцэнтрацыя нямецкіх войскаў. Аднак беларусы, сьведамыя сваёй ролі ў такой сытуацыі, не сьпяшаліся выканаць загад. Полк памалу рухаўся ў загаданым кірунку. Па дарозе, у горадзе Цьвізэлі, Беларускі Нацыянальны Полк быў узяты амерыканцамі ў палон.

Мюнхэн 4.9.1968г.
Ч-кі, Капітан БНП.

Алесь Вінніцкі. Матарыялы да гісторыі беларускай эміграцыі ў Нямеччыне ў 1939-1951 гадох.–Менск: Тэхналогія, 1995.

PS/ Еслі счопоставіть всё что здесь напісано, с тем, что напісал в своей кніге Кушаль, получается, что БНП-это кадровый батальён БКА, на базе которого позднее начала форміроваться дівізія СС Беларусь, которая сдалась амеріканцам в Австріі.

 

Беларуская Служба Бацькаўшчыне
У 1943 годзе дзейнасьць на Беларусі партызанаў, засыланых Масквою, дайшла да надзвычай вялікіх памераў. Немцы рабілі захады да супрацоўніцтва зь мясцовымі беларускімі арганізацыямі на больш гуманных умовах. Адным з такіх захадаў была пастанова Камісарыяту для Беларусі ў Менску зарганізаваць Беларускую Службу Бацькаўшчыне (БСБ) на ўзор РАД (Дзяржаўная Служба Працы). У Нямецкім Трэйцім Райху арганізацыя РАД (Райхс Арбайтсдынст) выконвала надзвычай важную выхаваўчую ролю ўва ўзгадаваньні моладзі—дзяўчат і хлапцоў да 20 гадоў жыцьця. Гэта ня была школа, якая давала маладому чалавеку якую-небудзь веду або прафесію. У гэтую арганізацыю вэрбавалася моладзь пасьля заканчэньня пачатковай школы ў парадку абавязку. Звольнены ад гэтага абавязку быў толькі той, хто вучыўся ў вышэйшай школе, або фізычна няздольны. Дзяржаўным кіраўніком арганізацыі РАД быў райхсарбайтсфюрар Канстанцін Гірль. Уся Нямеччына была падзеленая на Гаў РАД—акругі РАД.
Дакладна пра тое, хто зь беларусаў арганізаваў БСБ, як гэтая арганізацыя стварылася і як доўга трывала, адзін з удзельнікаў БСБ расказвае гэтак:
"Маё прозьвішча—Зьміцё. Зьміцём мяне ніхто ніколі не называў, але адзін чалавек, які называў мяне Зьміцём, быў арганізатарам БСБ. Таму маё прозьвішча няхай так і застаецца.
Увосень 1943 году я прыехаў у Менск у Школьны Інспэктарат з мэтай атрымаць прызначэньне на становішча беларускага настаўніка.
Гэта мне ўдалося, і я быў прызначаны ў Ліду. Тут мяне спаткаў сп. Дзямідаў—Акруговы Школьны Інспэктар, прыняў мяне ветліва. Але нядоўга давялося мне працаваць у Лідзе. Будучы ў Менску, я пазнаёміўся з тагачасным бургамістрам гораду прафэсарам В.Іваноўскім. Ён і напісаў да мяне ліст у Ліду з просьбай прыехаць у Менск і абгаварыць "важную патрыятычную справу".
Прафэсар В.Іваноўскі на прывітаньне падняў руку, быццам бы да прысягі. Здалося гэта мне таму, што на правай руцэ ў яго было толькі два пальцы. Ён папрасіў мяне сесьці і, пагладзіўшы сваю бараду, сказаў: "Раскажу табе, Зьміцё, мае пляны". I расказаў пра гэтыя пляны падрабязна.
У пачатку кастрычніка 1943 году група маладых беларускіх настаўнікаў у складзе 15-ці чалавек накіроўваецца ў Латвію, у горад Мітаву на трымесячны курс кіраўнікоў БСБ пры VIII Гаў РАД.
Настаўнікі-беларусы паходзілі з Баранавіцкай акругі. Паехалі яны на курс па сваёй добрай волі. Усе фізічна здаровыя. Нас прадставілі генэраларбайтсфюрэру Айзэнштайну, які сказаў, што ён вітае такую ініцыатыву беларусаў і што з свайго боку прыкладзе ўсе стараньні, каб даць магчымасьць беларускай моладзі, на ўзор нямецкай, быць сьведамай у выкананьні яе ролі перад сваім народам.
Да нас быў прыдзелены адмысловы асьветны ахвіцэр, які й быў кіраўніком курсу. Мая роля на курсе зводзілася да перакладніка й інструктара вайсковай муштры, а таксама пасярэдніка.
Праграмай заняткаў на курсе былі фізычнае ўзгадаваньне, вайсковая муштра, элемэнтарныя правілы працы з рыдлёўкай, кіркай ды іншымі прыладамі, кіраваньне фізычным узгадаваньнем, вайсковай муштрай і працай з прыладамі. Усе гэтыя заняткі выконвалі тэарытычна й практычна. У праграму заняткаў уваходзілі таксама лекцыі на тэмы бягучай палітыкі Нямеччыны, ейнай гісторыі. Былі вызначаныя гадзіны для беларускіх тэмаў. Так, сіламі ўдзельнікаў курсу чыталіся творы беларускіх паэтаў, рабіліся разборы, аналізы.
Дысцыпліна на курсе была вельмі суровая. Пры ўкладаньні плянаў заняткаў кіраўнік курсу зазначаў, што трэба ўсю навуку "ўкладаць у кроў і косьці". I, праўду сказаць, такое ўкладаньне адбывалася. Пруская дысцыпліна, парадак і акуратнасьць ува ўсім былі цяжкім для нашых маладых настаўнікаў. Я чуў, што многія шкадавалі свайго кроку.
"Моладзь наша розная,–гаварыў прафэсар Іваноўскі.—Прычынай гэтаму—трагічны падзел нашай Бацькаўшчыны". У тым, што нашая моладзь розная, я добра пераканаўся на курсе. Там было пару хлапцоў і з Усходняй Беларусі. Адзін выпадак застаўся мне ў памяці на ўсё жыцьцё. У часе вайсковай муштры–трэніроўкі сілы волі—адзін з хлапцоў падняў уверх рукі так, як падымаюць жаўнеры, здаючыся ў палон. Такая дэманстрацыя сваёй годнасьці была супярэчнай нашымі заданьнямі і з тым, што сказаў прафэсар Іваноўскі: "Наша моладзь павінна быць гордай, вытрывалай, сьмелай і акуратнай".
Яшчэ адзін курс адбыўся зь месяца лютага да травеня 1944 г., гэтым разам у Кэнігсбэргу. Другая група курсантаў паходзіла з Маладэчанскай і Менскай акругаў. Праграма была тая самая, толькі ў канцы курсу была зробленая экскурсія па гарадох Усходняй Прусіі.
Нямецкі нацызм нам нічога добрага не абяцаў. Аднак якраз у гэтай бядзе, у часе вайны зараджалася арганізацыя, у праграме якой было самае важнае для нас—выхаваньне моладзі ў нацыянальнай сьведамасьці.
Да прыходу бальшавікоў заставаўся месяц часу. Тымчасам у Слоніме арганізуецца батальён БСБ. Маладыя настаўнікі-інструктары маюць неабмежаныя магчымасьці для разгортваньня сваёй дзейнасьці. Але, на жаль, пачынаецца эвакуацыя. У ейным хаосе БСБ дзейнічае, кіруючыся сваімі інтарэсамі. БСБ не падпарадкоўваецца больш загадам нямецкага кіраўніцтва. 3 боку немцаў быў дадзены загад у ІІоўным складзе й парадку накіравацца з Слоніма ў кірунку Прусіі, магчыма, з мэтаю прыняць там удзел у абароне супраць наступаючай савецкай арміі. Невыкананьне загаду было вельмі рызыкоўным для кіраўніка БСБ. Аднак, пад выглядам станоўчага жаданьня ўліцца ў шэрагі інтэрнацыянальнай маладзёжнай вайсковай арганізацыі, БСБ атрымала дазвол ад мясцовай вайсковай камандатуры ехаць у іншым кірунку.
Так перад казармай у Слоніме сабраліся сябры БСБ апошні раз. Перасьпявалі мы ўсе ведамыя нам беларускія маршавыя песьні і ў першую чаргу наш гімн: "Край наш, Табе свае сілы, здольнасці й працу даём мы..."
БСБ рыхтавалася да эвакуацыі. Большая частка хлапцоў не згадзілася выяжджаць з Бацькаўшчыны. Пра гэта яны нікому не сказалі, толькі ўкрадкам адзін за адным пачалі пакідаць шэрагі нашай арганізацыі. У гэтым ім ніхто не перашкаджаў.
Менш за палову сяброў БСБ у колькасьці 120 чалавек накіраваліся на Захад. Мы прыехалі ў горад Эгер (Судэты). Тут было вялікае вайсковае лётнішча. Шмат аўсьлендарскай (чужаземнай) моладзі практыкавалася тут у страляньні зэнітнаю зброяй.
ІІры акрузе нумар 8 нямецкай арганізацыі Дзяржаўнай Службы Працы (РАД Гаў 8) два разы адбыліся курсы кіраўнікоў-інструктараў БСБ. Па заканчэнні 2-разовага курсу кіраўніцтва БСБ разам зь нямецкім кіраўніцтвам вызначалі службовыя чыны і адзнакі БСБ: сябра, старшы сябра, груповы, зьвязовы, малодшы майстра, майстра. Вопратка была суконная, колеру хакі. На левым рукаве насілася бел-чырвона-белая павязка зь бел-чырвона-белым трыкутнікам, на якім напісана “БCБ".
Прыехаўшы ў Эгер, сябры БСБ былі змушаныя памяняць сваю вопратку на шэра-сінюю вопратку нямецкіх жаўнераў-лётнікаў наземнай абслугі бяз права насіць свае ранейшыя службовыя адзнакі.
У Эгары было шмат моладзі іншых нацыянальнасьцяў. Як і ўсім, нашай групе было вызначана памешканьне ў бараку, кажнаму асобны ложак з чыстай бялізнай. Харчаваньне было дастатковае. Яно раўнялася пайку нямецкага жаўнера.
Кіраўнікі наземнай абслугі—ахвіцэры ўкладалі пляны заняткаў, аднолькавыя для моладзі ўсіх нацыянальнасьцяў. Праграма заняткаў складалася з гімнастыкі, вайсковай муштры й заняткаў у стральбе з супрацьпаветранай зброі.
Эгэр быў школай-транзытам для чужаземнай моладзі дзеля падрыхтоўкі да супрацьпаветранай абароны пераважна з буйнакалібэрных груповых кулямётаў. 3 Эгэру, пасьля кароткай падрыхтоўкі, моладзь накіроўвалася ў тыя раёны ваенных дзеяньняў, дзе немцы лічылі патрэбным. У залежнасьці ад ходу ваенных аперацыяў у апошнія месяцы вайны быў лёс і нашых землякоў—сяброў БСБ. Трапіўшы ў Эльзас, некаторыя сябры БСБ уступілі ў 30-ю Беларускую Дывізію. Пазьней яны трапілі да Андэрса ў Італіі й бралі Монтэ-Касыно.
Чужаземная моладзь з Эгэру накіроўвалася нямецкім камандаваньнем і ў Італію. Мне ведамы факт, што сябра БСБ Р. абараняў гару Монтэ-Касыно на баку немцаў. Шмат хто зь сяброў БСБ быў накіраваны ў Памэранію. Тут яны былі ўцягнутыя ў абарону нямецкіх гарадоў супраць наступаючай савецкай арміі. Мне ведамы факт пра палеглых і ўзятых у палон савецкай арміяй беларусаў, у тым ліку й сяброў БСБ.
Зь некаторымі сябрамі БСБ пасьля Эгэру я спаткаўся ў Беларускім Нацыянальным Палку, які арганізаваўся ў Бэрліне. Зь імі я й падзяліў долю амерыканскага палону ў Цьвізэлі, Каме й Рэгэнсбургу. Некаторыя сябры БСБ, зь якімі я насіў зброю ў Беларускім Нацыянальным Палку, ня мелі шчасьця выйсьці з амерыканскага палону. Большая частка Беларускага Нацыянальнага Палка была накіраваная з Рэгэнсбургу ў Францыю, а адтуль была выдазена Савецкаму Саюзу
Ніякай сувязі й апекі з боку Беларускай Цзнтральнай Рады беларуская група у Эгеры ня мела. Такая сувязь распачалася толькі пасля паўтарамесячнага перабываньня ў Эгэры, калі ў Бэрліне сталі арганізоўваць Беларускі Нацыянальны Полк. За гэты час шмат каго зь сяброў БСБ нямецкае камандаваньне загадам прызначыла на баявы пост. Невялікая колькасьць сяброў БСБ камандаваньнем Беларускага Нацыянальнага Палка была пакліканая з Эгэру ў Бэрлін і такім чынам улілася зноў у шэрагі сваіх землякоў.
Калі гаварыць пра дрэнныя дачыненьні немцаў да нас, то яны часамі мелі месца ў часе курсаў і пасьля з боку кіраўнікоў-немцаў ніжэйшых чыноў–пераважна фанатыкаў-расістаў. Аднак у такім выпадку талковыя й сьмелыя супрацьдзеяньні рабілі свой эфэкт, і дрэнныя дачыненьні мелі лякальны характар. Тады даводзілася дзейнічаць падобна манажэру ў ільвінай клетцы. Трэба прызнаць, што ў прынцыпе з боку Кіраўніцтва РАД да нас—беларусаў—панавалі добрыя дачыненьні. Гэта адчувалася ў стараньні з боку нямецкага кіраўніцтва перадаць нам свае веды й навыкі".
Мюнхэн 2. 8. 1967 г.
Зьміцё, б. Кіраўнік БСБ.

Алесь Вінніцкі. Матарыялы да гісторыі беларускай эміграцыі ў Нямеччыне ў 1939-1951 гадох.–Менск: Тэхналогія, 1995.

 

Ne pamiataju chy tsia fotka bula chy ni, ale dumaju bude tsikavo oglianuty:

 

http://reibert.info/forum/showthread.php?t=43293

СБМ у фотаздымках.

 

http://theusz.livejournal.com/6561.html

Линк на СБМ дал неправильный, извеняюсь.

 

В Минске на ПЧ продаются реплики щитков СС-30

 

Eto ne schitok 30-toj SS, a schitok Beloruskih rabotnikov v Org. Todt.

 

кроме того он не должен быть на черном фоне.

 

Расскажите, пожалуйста, как белорусу-эсесовцу удалось попасть к Андерсу.
2 раза предать это надо уметь.. да..

 

Оригинальные щитки.
Хранятся в белорусской библиотеке им. Франциска Скарины в Лондоне.

 

А здымки покрасиушэ ёсць?

 

Няма.
Фото взято отсюда
http://czalex.livejournal.com/749567.html

 

сомневаюсь в их подлинности

 

Зря сомневаешься.
Там выставлены только оригинальные вещи, которые хранились у старых белорусских эмигрантов.
Если интересно, то можешь лично туда отписать.
http://skarynalibrary.googlepages.com/

 

Дзякуй! Вельмi цiкавая рэч.
Вось яшчэ адтуль : http://skarynalibrary.googlepages.com/